فرانتس کافکا

فرانتس کافکا (متولد 3 جولای 1883 – متوفی 3 ژوئن 1924) نویسنده رمان و داستان‌های کوتاه آلمانی زبان بود که به عنوان یکی از بزرگترین شخصیت‌های ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود. آثار کافکا که ترکیبی از عناصر واقع‌گرایانه و خیالی است، عمدتاً ترسیم کننده قهرمان تنهایی است که با گرفتاری‌های عجیب و غریب یا سورئالیستی و قدرت‌های غیر قابل درک اجتماعی-سیاسی مواجه می‌شود، و نمایانگر مضامین بیگانگی اجتماعی، دلهره، احساس گناه، و پوچی است. معروف‌ترین آثار کافکا عبارتند از مَسخ، محاکمه، و قصر. اصطلاح کافکایی برای توصیف موقعیت‌هایی همچون شرایطی که در نوشته‌های او آمده وارد زبان شده است.

کافکا در خانواده‌ای یهودی از طبقه متوسط در پراگ پایتخت پادشاهی بوهم متولد شد. او به عنوان یک وکیل آموزش دید و بعد از تکمیل تحصیلات حقوقیش در یک شرکت بیمه استخدام شد و اوقات فراغت خود را صرف نوشتن می‌کرد. وی همواره گله می‌کرد که به خاطر مقتضیات شغل روزانه‌اش وقت کمی برای اختصاص به علاقه اصلی خود یعنی نوشتن داشت. کافکا در سال 1924 به علت ابتلا به بیماری سل در سن 40 سالگی درگذشت.

تعداد معدودی از آثار کافکا در زمان حیات او منتشر شدند: مجموعه‌های داستانی تأمل و پزشک دهکده و همچنین چند داستان تکی در مجلات ادبی انتشار پیدا کردند ولی توجه چندانی به آن‌ها نشد. کافکا از دوست خود به نام مکس برود خواسته بود که آثار ناتمام او، شامل رمان‌های محاکمه، قصر و آمریکا (که با عنوان مردی که ناپدید شد نیز شناخته می‌شود)، را پس از مرگش نابود کند ولی برود درخواست دوستش را نادیده گرفت و آن‌ها را بعد از مرگ کافکا منتشر کرد.

کافکا هیچ یک از رمان‌های بلند خود را به صورت کامل تمام نکرد و حدود 90 درصد آثارش را سوزاند.