ساموئل بکت

ساموئل بارکلی بکت (متولد 13 آپریل 1906 – متوفی 22 دسامبر 1989) نویسنده رمان، نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر، و شاعر آوانگارد ایرلندی بود که بیشتر عمر خود را در پاریس زندگی کرد و هم به انگلیسی و هم به فرانسوی می‌نوشت. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیستم به شمار می‌رود.
آثار بکت نگرشی غم انگیز و تراژیکمدی از هستی بشریت ارائه می‌دهد که اغلب که همراه با کمدی سیاه و طنز سیاه بوده و در اواخر حرفه وی بسیار مینیمالیست شد. بکت یکی از آخرین نویسندگان نوگرا و شخصیتی مهم در مفهومی که مارتین اسلین آن را «تئاتر معناباخته» نامید، به شمار می‌آید.
از معروف‌ترین رمان‌ها و نمایشنامه‌های ساموئل بکت می‌توان به مورفی (1938)، سه‌گانه مولوی (1951) – مالون می‌میرد (1951) و نام ناپذیر (1953)، در انتظار گودو  (1953)، وات (1953)، آخر بازی (1957)، آخرین نوار کراپ (1958) و چگونه است (1961) اشاره کرد.
بکت در سال 1969 “به خاطر نوشته‌هایش که با شکلی تازه برای رمان و دراما در تهیدستی انسان مدرن، تعالی خود را به دست می‌آورد” برنده جایزه نوبل ادبیات شد.