رابین ویلیامز

رابین مک‌لارین ویلیامز (متولد 21 جولای 1951 – متوفی 11 آگوست 2014) بازیگر و کمدین آمریکایی بود. او که کار خود را به عنوان استندآپ کمدین در سن فرانسیسکو و لس آنجلس در میانه‌های دهه 1970 آغاز کرده بود، به عنوان رهبر رنسانس کمدی سن فرانسیسکو شناخته می شود. بعد از بازی در نمایش کمدی موقعیت مورک و میندی (82-1978) و رسیدن به شهرت، ویلیامز حرفه موفقی هم در استندآپ کمدی و هم با بازی در فیلم‌های بلند برای خود ایجاد کرد. او به خاطر مهارت‌های بداهه خود بسیار شهرت دارد.

ویلیامز بعد از حضور در اولین فیلم کمدی موزیکال خود به نام پاپای / ملوان زبل (1980)، در فیلم های موفق بسیاری بازی کرد که از جمله آن‌ها می توان به کمدی-درام جهان به گفته گارپ (1982)، کمدی جنگی صبح بخیر، ویتنام (1987)، درام‌های انجمن شاعران مرده (1989) و بیداری ها (1990)، کمدی-درام فیشر کینگ (1991)، فانتزی ماجراجویانه هوک (1991)، انیمیشن موزیکال علاءالدین (1992)، کمدی خانم داوتفایر (1993)، فانتزی ماجراجویانه جومانجی (1995)، کمدی قفس پرنده (1996)، درام ویل هانتینگ خوب (1997)، تریلر روانشناسانه عکس یک ساعته (2002)، و کمدی ماجراجویی شب در موزه (2006) اشاره کرد.

در سال 1998، ویلیامز برای بازی در نقش دکتر شان مگوایر در فیلم ویل هانتینگ خوب برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. وی همچنین دو جایزه امی ساعات پر بیننده، شش جایزه گلدن گلوب، دو جایزه انجمن بازیگران فیلم، و چهار جایزه گرمی در طول دوران حرفه‌ایش دریافت کرد.

در آگوست 2014، رابین ویلیامز با به دار آویختن خود در خانه‌اش در کالیفرنیا اقدام به خودکشی کرد. کمی بعد از مرگ او مشخص شد که ویلیامز از افسردگی شدید و بیماری پارکینسون رنج می‌برد.