یوهان ولفگانگ فون گوته

یوهان ولفگانگ فون گوته (متولد 28 آگوست 1749 – متوفی 22 مارچ 1832) شاعر، نویسنده و سیاستمدار آلمانی بود. آثار وی شامل اشعار حماسی و غنایی در وزن‌ها و سبک‌های مختلف، داستان‌های نظم و نثر، خاطرات، زندگینامه شخصی، نقد ادبی و زیبایی‌شناسی، رسالاتی در مورد گیاه‌شناسی، آناتومی بدن، و رنگ ‌ها، و همچنین چهار رمان می‌شود. علاوه بر این‌ها، قطعه‌های متعدد ادبی و علمی، بیش از 10000 نامه، و تقریباً 3000 طراحی از وی باقی مانده است.

گوته که تا سن 25 سالگی شخصیت ادبی مطرحی شده بود، بعد از موفقیت اولین رمانش به نام «رنج‌های ورتر جوان» به وسیله کارل آگوست دوکِ ساکس-ویمار به مقام نجیب‌زادگی برگزیده شد. وی یکی از اولین شرکت‌کنندگان مکتب ادبی طوفان و فشار بود. گوته در ده سال اول حضورش در منطقه دوک‌نشین ویمار به عنوان یکی از اعضای شورای خصوصی دوک خدمت کرد، ریاست کمیته‌های جنگ و بزرگراه‌ها را بر عهده داشت، بر بازگشایی مجدد معادن نقره در نزدیکی شهر ایلمناو نظارت کرد، و مجموعه‌ای از اصلاحات اجرایی را در دانشگاه ینا پیاده کرد. وی همچنین در برنامه‌ریزی برای ساخت پارک گیاه‌شناسی ویمار و بازسازی کاخ دوک‌نشین آن که هر دو در سال 1998 به عنوان میراث جهانی یونسکو معرفی شدند مشارکت داشت.

آرتور شوپنهاوئر فیلسوف معروف آلمانی از رمان «کارآموزی ویلهلم مایستر» اثر گوته در کنار رمان‌های تریسترام شندی، هلوئیز جدید، و دُن کیشوت به عنوان چهار رمان بزرگ تاریخ یاد کرد. عقاید و مطالعات گوته مبنای کتاب‌های زندگینامه بسیاری قرار گرفته‌ است. شخصیت‌های بسیاری همچون گئورگ ویلهلم فردریش هگل، آرتور شوپنهاور، سورن کیرکگارد، فردریش نیچه، هرمان هسه، توماس مان، زیگموند فروید، و کارل یونگ در آثار خود به نوشته‌های گوته ارجاع داده‌اند. اشعار گوته در قرن‌های هجدهم و نوزدهم به وسیله برخی آهنگسازان مثل ولفگانگ آمادئوس موزارت، لودویگ فان بتهوون، فرانتس شوبرت، روبرت شومان، یوهانس برامس، چارلز گونو، ریچارد واگنر، هوگو ولف، فلیکس مندلسون، هکتور برلیوز، گوستاو مالر، و ژول ماسنه در قالب موسیقی در آمد.

گوته مجموعه شعری تحت عنوان «دیوان غربی-شرقی» به سبک اشعار فارسی نوشت که آن را از آثار حافظ شاعر ایرانی الهام گرفت.