جیم والوانو

جیمز توماس آنتونی “جیم“ والوانو (متولد 10 مارچ 1946 – متوفی 28 آپریل 1993) که با نام جیمی وی شناخته می‌شد، بازیکن، مربی و گزارشگر بسکتبال کالج اهل آمریکا بود.

زمانی که او سرمربی تیم بسکتبال دانشگاه کارولینای شمالی بود، بر خلاف بسیاری از انتظارات موفق به قهرمانی در مسابقات قهرمانی بسکتبال ان سی ای ای NCAA در سال 1983 شد. والوانو نه تنها به خاطر خوشحالی‌های بیش از حدش در زمین بازی بعد از قهرمانی در مسابقات ان سی ای ای، بلکه همچنین به خاطر سخنرانی الهام‌بخش وی در مراسم اهدای جوایز اپسی (EPSY) در سال 1993 به یاد آورده می‌شود، به خصوص که تنها هشت هفته پس از آن به دلیل سرطان متاستاز درگذشت.

والوانو که در ژوئن 1992 از ابتلای خود به بیماری سرطان آدنوکارسینوم آگاه شد، در تاریخ سوم مارچ 1993 مدت کوتاهی پیش از مرگش در اولین مراسم جوایز اپسی سخنرانی کرد. در هنگام دریافت جایزه انسانیت و شجاعت آرتور اش، وی از ایجاد سازمانی مخصوص برای یافتن درمان سرطان با نام بنیاد V برای تحقیقات سرطان خبر داد. او اعلام کرد که شعار این مؤسسه “تسلیم نشو… هرگز تسلیم نشو” است. در هنگام سخنرانی والوانو پیامی تلویزیونی مبنی بر اینکه تنها 30 ثانیه زمان برایش باقی مانده ظاهر شد، که او پاسخ داد “پیام 30 ثانیه را بر روی صفحه آورده‌اند، انگار که من به آن صفحه اهمیتی می‌دهم. همه بدن من پر از تومور شده و من باید نگران یه نفر اون پشت با پیام 30 ثانیه باشم”. سخنرانی وی حاوی این جملات بود:

            “به نظر من، سه چیز وجود دارند که باید هر روز انجام دهیم. ما باید این کارها را در هر روز از زندگی‌مان انجام دهیم. شماره یک خندیدن است. باید هر روز بخندید. شماره دو فکر کردن است. باید زمانی را صرف تفکر کنید. و شماره سه این است که، باید احساسات خود را به اشک تبدیل کنید، چه از روی خوشحالی یا لذت. ولی به این موضوع فکر کنید. اگر بخندید، فکر کنید، و گریه کنید، روزتان کامل شده است. یک روز بسیار خوب. هفت روز هفته این کار را انجام دهید، در آن صورت چیزی ویژه خواهید داشت.”

گفته‌های زیبای والوانو در این مراسم تبدیل به سخنانی تاریخی شد. او جملات خود را اینگونه به پایان رساند:

            “سرطان می‌تواند تمام توانایی‌های جسمی‌ام را از من بگیرد ولی نمی‌تواند به ذهن من، به قلب من و به روح من آسیب برساند. و این سه چیز همیشه پابرجا خواهند بود. از شما متشکرم و خداوند به همه‌تان برکت دهد.”

 موهای جیم والوانو قرار بود در دوره شیمی درمانی بریزد ولی این اتفاق نیفتاد. همین موضوع در کنار ظاهر همیشه بشاش والوانو موجب شد که وخامت بیماری او و رنجی که می‌کشید از دید عموم پنهان بماند.